Pedagogiem szkolnym w naszej szkole jest
Pani mgr Barbara Pigoń.
Godziny pracy:
Poniedziałek: 8.00 – 12.30
Wtorek: 9.00 – 15.00
Środa: 14.00 – 16.00
Czwartek: 8.00 – 15.00
Piątek: 9.00 – 14.30
Drogi Uczniu!
Gabinet pedagoga szkolnego jest miejscem, gdzie możesz opowiedzieć o swoich problemach lub podzielić się uwagami na interesujący Cię temat.
Jeśli:
Serdecznie Cię do siebie zapraszam!
Drogi Rodzicu!
Zwróć się do pedagoga szkolnego! Zapraszam!!!
Celem pracy pedagoga szkolnego jest uzupełnianie, rozszerzanie i pogłębianie działalności dydaktyczno-wychowawczej i opiekuńczej nauczycieli. Zadania szczegółowe wynikają ze specyfiki szkoły oraz środowiska z jakiego wywodzą się uczniowie.
Pedagog jest koordynatorem w środowisku szkolnym oraz łącznikiem między uczniami, rodzicami, nauczycielami, a także innymi lokalnymi instytucjami opiekuńczo-wychowawczymi.
Podstawowym celem działania pedagoga jest pomoc w rozwiązywaniu problemów wychowawczych. Wywiera wpływ na kształtowanie właściwych postaw i zachowań uczniów. Swym działaniem stara się wyposażyć uczniów w umiejętność radzenia sobie z kłopotami i problemami dnia codziennego. Wpływa także na przygotowanie młodego pokolenia do uczestnictwa w życiu rodziny i społeczeństwa.
Zadania pedagoga szkolnego:
Drodzy uczniowie!
Wszyscy znaleźliśmy się w trudnej sytuacji. Rozumiem, że trudno się Wam w niej odnaleźć. Możecie mi wierzyć, że zarówno Waszym rodzicom jak i nauczycielom jest równie trudno jak Wam. Robią wszystko, by jak najlepiej przekazać Wam wiedzę i wspierać Was w jej opanowywaniu. Nie martwcie się jeśli Wam nie wychodzi, nauczyciele na pewno to zrozumieją, tylko musicie im o tym mówić. Na pewno znajdziecie wspólnie dobre rozwiązanie.
Pamiętajcie, że jest to czas, w którym możecie rozwijać swoje zainteresowania, wykorzystajcie go dobrze!
W tej nowej sytuacji musimy wszyscy zachować samodyscyplinę. Ważne jest by dobrze zorganizować sobie czas w ciągu dnia. To kilka wskazówek jak to zrobić:
Pedagog szkolny
Barbara Pigoń
TECNIKI UCZENIA SIĘ
Skuteczność uczenia się zależy od: motywacji, pozytywnego nastawienia, sposobu przyswajania wiedzy, stopnia zainteresowania przedmiotem i zrozumienia materiału, koncentracji i uwagi, indywidualnego podejścia związanego z naszym rytmem psychofizycznym, miejsca przeznaczonego na wkuwanie, relacji między czasem na nie poświęconym, a wypoczynkiem, sposobami zapamiętywania i powtarzania.
dr Henryk Pietrzak, psycholog z Uniwersytetu Rzeszowskiego
Mózg człowieka – za co odpowiadają półkule?
https://player.slideplayer.pl/46/11684191/data/images/img3.jpg
Co sprzyja zapamiętywaniu?
Nauce sprzyja też muzyka – zwłaszcza poważna. Polecane utwory:
MNEMOTECHNIKI:
NOTATKA WSPOMAGAJĄCA UCZENIE SIĘ
Tekst notatki powinien być czytelny, jasny i zwięzły. Notując posługujemy się: krótkimi zdaniami, niezbędnymi wyrazami, równoważnikami zdań, symbolami, schematami oraz skrótami, a nawet rysunkami. Istotne znaczenie ma przejrzysta forma i struktura notatki. Ważne, by stosować również kolorowe długopisy i podkreślenia.
MAPA MYŚLI – NOTATKA NIELINEARNA
Tworzenie mapy myśli rozpoczynamy od wyszukania w tekście słów – kluczy i konstruujemy według następującego schematu: Główny temat należy umieścić na środku kartki, wyróżniając go graficznie. Od centralnego tematu promieniście powinny odchodzić główne linie – gałęzie, nad którymi dużymi literami wypisywane są pojedyncze słowa – klucze. Poprzez dodawanie powiązanych z nimi kolejnych aspektów mapa myśli rozbudowuje się i rozgałęzia. Należy zastosować kolory, symbole, figury geometryczne, rysunki, znaki graficzne, obrazki, obwódki. Rysując mapę myśli, można dokonywać dowolnej kombinacji ikon i symboli, słów i rysunków, co wpłynie na poprawę czytelności notatki.
https://www.pytam.edu.pl/nauka/74-wyzsza-szkola-jazdy-mapy-mysli
Przykład: link do filmu https://www.youtube.com/watch?v=FMPzM1HbbwI
FISZKI
Przygotowujemy małe karteczki, na których z jednej strony zapisujemy datę, a z drugiej wydarzenie. Sposobów nauki jest kilka: możemy samodzielnie przewracać kartki, aby sprawdzić stopień utrwalenia wiadomości lub poprosić koleżankę, kolegę, rodzeństwo, aby nas odpytywali. Karteczki z zadaniami, które rozwiązujemy bezbłędnie możemy odłożyć z zestawu i intensywniej powtarzać te, z którymi nadal mamy największe problemy.
SKOJARZENIA
Myśli, które łatwiej utrwalą się w pamięci, np. historyjka dotycząca odkrycia Ameryki przez Kolumba (rok 1492) :
„Kolumb wyrusza na wyprawę, po drodze mija 14 małych wysepek, a po wylądowaniu spotyka grupę 92 tubylców” (zastosowano rozbicie daty na dwie części).
ŁAŃCUCHOWA METODA SKOJARZEŃ
Metoda polega na tym, aby połączyć ze sobą ciąg rzeczy, wydarzeń lub wyrazów, które chcesz zapamiętać. Układasz historyjkę z każdym z elementów, łącząc go z kolejnym. W ten sposób wystarczy że zapamiętasz pierwszy – skojarzony z elementem bazowym, a reszta przypomni się automatycznie.
AKRONIMY - słowa utworzone z pierwszych liter wyrazów wchodzących w skład całej grupy np. PKO, NBP, PWN. Najbardziej wskazane do zapamiętywania obiektów konkretnych i zbliżonych do siebie. Ich odmianą są twórcze zdania- ułożenie zdania z pierwszych liter wyrazów do zapamiętania np.
Moja wiecznie zapracowana mama jutro sama usmaży nam placki. – to kolejność planet Układu Słonecznego: Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun, Pluton.
AKROSTYCHY - przeciwieństwo akronimów. Tworzenie zdań, z których pierwsze litery składają się na wyraz do zapamiętania np.
Sam teraz rozluźniam ekstremalne spięcie = STRES.
RYMONIMY - krótkie rymowane wierszyki ułatwiające zapamiętywanie informacji np. „uje” się nie kreskuje.
SYSTEM ŁĄCZENIA PARAMI - łączenie przedmiotów z listy pierwszego z drugim, drugiego z trzecim, trzeciego z czwartym itd. W wyobraźni łączymy je stosując podane wcześniej techniki wyobrażeniowe.
Np. trawa, nóż, pies, klamka. Wyobrażam sobie trawę, której źdźbłami są maleńkie noże (dotykam ich i czuję ukłucia), na pastwisku pasie się pies wielkości krowy (czuję zapach trawy), widzę drzwi, które mają klamkę w kształcie psa (słyszę jak szczeka).
Najlepiej by wyobrażenia były niezwykłe, śmieszne, karykaturalne i rozbudzały zmysły. System nadaje się do obiektów konkretnych. Jeśli ma być to pamiętane dłuższy czas to trzeba powtarzać.
MNEMONICZNE HISTORYJKI - w wyobraźni tworzy się śmieszne i przerysowane sceny. Np. Powiedzmy, że chcemy kupić: proszek do prania, sok, notes, papierowe ręczniki, ziemię do kwiatków.
Nasza historyjka może wyglądać tak: wchodzimy do mieszkania z sokiem, który wręczamy znajdującemu się tam lokatorowi. Ten z wrażenia upuszcza sok na stół i brudzi znajdujący się tam obrus. Bierzemy ten obrus i pierzemy go w proszku do prania. Lokator chce przeprosić za swoją niezdarność i pyta co mógłby dla nas zrobić. Odpowiadamy, że przesadzić kwiatki. Lokator zapisuje sobie w notesie, że ma kupić ziemię do kwiatków.
Zachęcam do stosowania mnemotechnik!
pedagog szkolny
Bibliografia:
1.Brzeskiewicz Z.; Super pamięć, COMES, Warszawa 1995
2.Dobrołowicz Witold, Jacek Gralewski (Praca zbiorowa).; Kreatywność nowe aspekty poznawcze i praktyczne, Wszechnica Polska Szkoła Wyższa, Warszawa 2005
3.Drapeau Ch.; Jak uczyć się szybko i skutecznie, Klub dla Ciebie 2002
4.Kalina P. (1997). Mnemonika czyli sztuka Kształcenia i wzmacniania pamięci. Warszawa: TKS.
5.Łukasiewicz M.; Sukces w szkole, Ośrodek Dosk. Umiejętności, Poznań 1999
6.Bartłomiej Boral, Tobiasz Boral, Techniki zapamiętywania, Edgard, 2013
STYLE UCZENIA SIĘ
R.I. Anders zdefiniował styl uczenia się jako "czynności i procesy myślowe, które warunkują dobre wyniki uczenia się". Mają związek z preferowanym zmysłem w zakresie odbierania i przetwarzania informacji płynących z otoczenia. Jednostki różnią się między sobą pod względem tego, który kanał zmysłowy jest najskuteczniejszy. W zależności od tego, jaką drogą zdobywane są informacje w preferowany sposób, wyróżnia się:
Wzrokowcy - charakterystyka:
Wzrokowcy łatwo się dekoncentrują, jeśli wokół panuje nieład. Najlepiej zapamiętują to, co zobaczą: w postaci tekstów, zdjęć, filmów, prezentacji, wykresów i innych materiałów graficznych. Lubią posługiwać się tabelkami, schematami, preferują pokazy, prezentacje. Mają dobre poczucie kierunków i równowagi, lepsze poczucie przestrzeni niż czasu. Lepiej zapamiętują twarze, niż imiona. Łatwo zapamiętują szczegóły, w tym kolory oraz układy przestrzenne.
Wzrokowcy lubią mieć w widocznych miejscach porozwieszane plansze, arkusze z informacjami, rysunkami. Działają na nich mapy myśli, schematy, wykresy, a także podkreślanie na kolorowo ważnych fragmentów tekstu. Pętelki, strzałki, notatki na marginesach książki, zapisywanie rzeczy, które są do zapamiętania, ramki to dobry sposób na zapamiętywanie treści.
Przykłady konkretnych działań wspierających proces uczenia się:
Słuchowcy – charakterystyka:
Słuchowcy, by opanować materiał, potrzebują bodźców słuchowych. Jeśli długo przebywają w ciszy, śpiewają sobie, nucą bądź gwiżdżą. Lubią opowiadać, szybko uczą się ze słuchu, potrzebują wyjaśnień słownych. Szybko opanowują jakiś zakres materiału, głośno czytając bądź powtarzając to, co przeczytali. Lubą dialogi i rozmowy, rozmawiają ze sobą, lubią słuchać. Wolą mówić o działaniach niż je oglądać. Nie boją się udzielać odpowiedzi ustnych i wypowiadać się publicznie. Dobrze pamiętają imiona i twarze. Zwracają uwagę na efekty dźwiękowe występujące w filmach. Dobrze współpracują w grupie. „Myślą na głos”. Szybko uczą się wierszy, rymowanek, piosenek.
Przykłady konkretnych działań wspierających proces uczenia się:
Style uczenia się - kinestetycy
Kinestetycy najlepiej i najszybciej uczą się, gdy coś robią. Ucząc się, szukają dodatkowych stymulacji, eksperymentują. Często trzymają coś w rękach, bawią się włosami lub obracają przedmiotami - to pozwala im się skupić. Kołyszą się na krześle, rysują coś, wodzą wzrokiem, poruszają nogami. Nauce kinestetyka często towarzyszy pstrykanie długopisem czy trzymanie czegoś w dłoniach. Potrzebują przerw i sposobności do poruszania się. Często używają słów opisujących działanie. Do nauki zachęca ich działanie, a i współzawodnictwo. Są wyczuleni na mimikę, gesty, język ciała i ton głosu, a bardziej niż słowa wychwytują ich wydźwięk emocjonalny. Najchętniej uczą się w grupie bądź z kimś. Dobrym sposobem jest zadawanie pytań i odpowiadanie na nie. W trakcie nauki potrzebują ciszy, hałas ich rozprasza.
Przykłady konkretnych działań wspierających proces uczenia się:
Style uczenia się - o czym warto pamiętać?
Aby uczyć się efektywnie, warto zadbać o dobrą atmosferę. Aby ją stworzyć, dobrze jest wykorzystać wiedzę o preferencjach zmysłowych. I tak kinestetyka w dobry nastrój wprowadzi poprzedzająca naukę aktywność fizyczna, słuchowca - posłuchanie muzyki, a wzrokowca - uporządkowane biurko.
Pedagog szkolny
Mgr Barbara Pigoń
Bibliografia:
www.ore.edu.pl
Źródło obrazów:
www.as-sprzedaży .pl
DYSLEKSJA
Czyli specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu. Występuje u dzieci o normalnej inteligencji, uwarunkowana jest nieprawidłowym funkcjonowaniem układu nerwowego.
Termin DYSLEKSJA został po raz pierwszy opisany w 1968 roku na Konferencji Neurologów. Dzieci cierpiące na dysleksję nie odróżniają dźwięków ani kształtów, nie widzą również różnicy w zapisywanych cyfrach i literach, przez co w konsekwencji popełniają dużo błędów ortograficznych w jednym zdaniu. Pismo dzieci z dysleksją uważane jest za brzydkie i niewyraźne. Często takie dzieci są niesłusznie uważane za leniwe i źle oceniane, otrzymują gorsze oceny od pozostałych dzieci (szczególnie z języka z polskiego). Dysleksja to zaburzenia, które musi być poddane fachowej terapii, w innym wypadku dzieci wraz z wiekiem, zaczną mieć coraz większe problemy z uczeniem się.
Dysleksja w znaczeniu węższym oznacza trudności w nauce czytania i pisania. Dziecko:
Dysgrafia :
Dysortografia – brak umiejętności pisania pod względem poprawności ortograficznej, mimo znajomości zasad ortograficznych. Dziecko w jednym tekście pisze np. „góra” i „gura” i nie zauważa różnicy.
Dyskalkulia to zaburzenia w nauce matematyki:
Dysleksja rozwojowa to trudności w uczeniu się, które pojawiają się już od urodzenia. Oczywiście problem ten nie oznacza, że dziecko jest mniej inteligentne, czy nieprawidłowo się rozwija. Problem ten występuje nawet u dzieci o prawidłowym rozwoju, które potrafią w testach inteligencji osiągać bardzo wysokie wyniki.
JAK JEST ROZPOZNAWANA DYSLEKSJA U DZIECI?
Ponadto dziecko:
Poza tym trudności w pisaniu wykazuje dziecko o nieustalonej lub mieszanej lateralizacji tzn. gdy używa raz jednej, raz drugiej ręki do pisania lub ma sprawniejszą np. lewą rękę i prawą nogę. Dysleksję u dziecka można też podejrzewać, gdy zacznie ono późno mówić.
W wieku szkolnym te trudności powodują problemy w nauce. Dziecko mimo pracowitości i starań, nie osiąga dobrych wyników, zniechęca się szybko, ma poczucie "gorszości", nie lubi szkoły.
FORMY TERAPII PEDAGOGICZNEJ DZIECI DYSLEKTYCZNYCH:
Dekalog dla rodziców dzieci dyslektycznych
wg prof. Marty Bogdanowicz
NIE – „nie czyń bliźniemu, co Tobie niemiłe”:
TAK – „strzeżonego Pan Bóg strzeże”
PRZYKŁADOWE ĆWICZENIA:
Oprócz ćwiczeń istotne znaczenie ma również dieta - nie powinna ona zawierać dużej ilości słodyczy oraz tłuszczów zwierzęcych.
Inne przykładowe ćwiczenia dla dyslektyków:
Przykładowe pozycje książkowe do ćwiczeń:
WAŻNE
Pamiętaj, że nie da się całkowicie wyeliminować dysleksji u dziecka, można ją jednak w pewnym stopniu zredukować. Potrzebna jest systematyczna praca z dzieckiem, samo wkuwanie regułek ortograficznych na pamiętać jest niewystarczające.
Pedagog szkolny, Terapeuta pedagogiczny
mgr Barbara Pigoń
Bibliografia: