PSYCHOLOG SZKOLNY

Szanowni Rodzice, Drodzy Uczniowie!

W naszej szkole funkcję psychologa szkolnego pełni Pani mgr Marlena Orlińska

Godziny pracy:
Czwartek: 8:00 – 13:30
Piątek: 8:00 – 14:30

Zapraszam Cię do mojego gabinetu, jeśli:

• Chcesz poprawić swoje relacje rówieśnicze
• Borykasz się z niską samooceną
• Nie potrafisz kontrolować swojej złości
• Często towarzyszy Ci smutek, lęk, strach
• Znajdujesz się w trudnej sytuacji i nie wiesz jak z niej wybrnąć
• Przeżywasz stres szkolny

Oferuję również rozmowy wspierające dla rodziców. Spotkania dotyczą:

• Rozmowy na temat zachowania dziecka
• Omówienia relacji rówieśniczych dziecka
• Konsultacji na temat stanów emocjonalnych dziecka
• Wzmacniania samooceny dziecka
• Pomocy w nawiązywaniu pozytywnego kontaktu z dzieckiem

Zapraszam serdecznie!!!
mgr Marlena Orlińska

SPECJALISTYCZNE WSPARCIE DLA DZIECI, MŁODZIEŻY ORAZ RODZIN

Od dnia 04.05.2020r. swoją działalność rozpoczyna Ośrodek Środowiskowej Opieki Psychologicznej i Psychoterapeutycznej Dzieci i Młodzieży.

Placówka oferuje pomoc doraźną oraz terapię długoterminową dzieciom i młodzieży do 21 roku życia. Pomoc udzielana jest przez wykwalifikowanych terapeutów środowiskowych, psychologów i psychoterapeutów.

Porady są bezpłatne (w pełni refundowane przez NFZ, nie potrzebne jest skierowanie od lekarza rodzinnego). Ośrodek oferuje teleporady, a także porady w placówce – z zachowaniem obowiązujących procedur bezpieczeństwa.

Rejestracja:   pon.-pt. od 8:00-12:00               
Tel. 13-43-97-166
Adres: SPECMED ul. Grodzka 47a 38-400 Krosno

Z pomocy psychologiczno-pedagogicznej można także skorzystać w Poradniach Psychologiczno-Pedagogicznych, które w obecnej sytuacji pełnią dyżury telefoniczne. Więcej informacji:
https://www.ko.rzeszow.pl/_na_glownej/dyzury-telefoniczne-w-zakresie-pomocy-psychologiczno-pedagogicznej-swiadczone-przez-psychologow/

  


TRUDNE EMOCJE U DZIECI I MŁODZIEŻY – JAK SOBIE Z NIMI RADZIĆ?

Czym tak właściwie są trudne emocje?

Najprościej można je wyjaśnić jako te, które wywołują dyskomfort, są nieprzyjemne, przyczyniają się do odczuwania napięcia w ciele. Najczęściej są wynikiem przykrych doświadczeń życiowych. Do trudnych emocji można zaliczyć: smutek, złość, lęk, wstyd, zazdrość. Wymienione emocje należą do tzw. podstawowych, pierwotnych, a więc towarzyszą człowiekowi od narodzin. Każda z tych emocji ma swoją określoną funkcję, zatem nie można stwierdzić, że są one „złe”. Ważne jest jednak, aby dana emocja nie wykraczała poza pewną normę. Jako przykład skupmy uwagę na złości. Złość jest pierwotną emocją, której celem jest przetrwanie. Pojawia się po to, aby usunąć przeszkodę i poradzić sobie z nią. Jednak niekontrolowana złość prowadzi do agresji, czyli wykracza poza normę. Agresja nie jest społecznie akceptowana i nic w tym dziwnego, ponieważ agresywne zachowanie sprawia cierpienie osobie, do której jest ono skierowane i krzywdzi samego nadawcę tego zachowania (działanie autodestrukcyjne).

Dlaczego tłumimy emocje i jakie są tego konsekwencje?

W obecnych czasach istotne znaczenie na nasze zachowanie odciska „kultura wpływu”. Człowiek podświadomie dąży do kontroli każdego aspektu swojego życia (rodzina, praca, zdrowie, relacje z innymi). Dotyczy to także emocji. Kontrolujemy je, ponieważ boimy się odrzucenia. Jeśli na jakieś zdarzenie czy osobę zareagujemy złością, automatycznie pojawia się obawa, że inna osoba negatywnie nas oceni, a to pociągnie za sobą odrzucenie. Ile razy sami słyszeliśmy od swoich rodziców, czy nawet sami mówimy do własnych dzieci: „Nie płacz, nic się nie stało”, „Grzeczne dziewczynki nie złoszczą się”, „Chłopcy nie płaczą, ponieważ są dzielni”? Mówiąc tak, nie mamy nic złego na myśli, jednak warto wziąć pod uwagę skutki takich komunikatów. Dziecko słysząc wielokrotnie taki komunikat obawia się, że kiedy znowu zacznie płakać, zawiedzie swojego rodzica. Prowadzi to do odczuwania przez niego wstydu, poczucia winy, a także pojawia się brak pewności, czy na pewno może liczyć na wsparcie u rodzica. Pierwszą płaszczyzną, na której dziecko uczy się sposobu radzenia z emocjami jest najbliższe otoczenie, czyli rodzina, a później szkoła.

Jak radzić sobie z trudnymi emocjami – wskazówki dla dzieci i młodzieży

1. Zastanów się, co dzieje się w twoim ciele, kiedy znajdujesz się w trudnej sytuacji. W ten sposób rozpoznasz emocję, która pojawia się w tym momencie. Zazwyczaj kiedy się złościmy, to zaciskamy pięści. Kiedy odczuwamy strach, to serce zaczyna szybciej bić, a ręce pocą się. Kiedy odczuwamy smutek, to łzy napływają nam do oczu.
2. Daj sobie chwilkę czasu, aby pomyśleć, co teraz chcesz zrobić. Emocje zazwyczaj pociągają za sobą impulsywne działania. Zastanów się, czy to działanie będzie dla Ciebie korzystne, czy destrukcyjne. Czy warto będzie uderzyć kolegę, który Cię rozzłościł, ponieważ naśmiewa się z Ciebie? Jakie będą tego konsekwencje? Pomyśl także, jak będziesz myślał o tej sytuacji za tydzień, miesiąc. Czy nadal będziesz uważać, że ta sytuacja była warta takiego zareagowania?
3. Pomyśl, co wytrąciło Cię z równowagi, dlaczego tak się czujesz? Czy to, że kolega naśmiewa się z Ciebie w otoczeniu osób z klasy, wpływa na to, że myślisz, że teraz i inni będą się z Ciebie naśmiewać?
4. Spróbuj się uspokoić. Odejdź od sytuacji, która wywołała w Tobie silne emocje. Jeśli to nie pomoże, udziel informacji osobie, której zachowanie Cię rozzłościło. Stanowczo powiedz, że takie zachowanie bardzo Ci przeszkadza.  Pamiętaj o tym, aby powiedzieć, co w tej chwili czujesz, np.: „Bardzo złości mnie to, że naśmiewasz się ze mnie. Nie rób tego”. Czasami nawet taki komunikat w stronę drugiej osoby, sprawi, że emocje nie będą się kumulować.
5. Jeśli jednak nadal odczuwasz trudną emocję, w tym przypadku złość, to podziel się swoimi uczuciami z inną osobą. Może to być rodzic, bliski kolega lub koleżanka, wychowawca, psycholog czy pedagog szkolny.

W powyższym przykładzie trudną emocją jest złość, ale schemat działania dotyczy wszystkich trudnych emocji. Warto pamiętać, że dla dzieci i nastolatków bardzo ważne jest wsparcie od najbliższego otoczenia. Dlatego poświęćmy chwilę na wysłuchanie. Nie przerywajmy, gdy dziecko do nas mówi. Bądźmy cierpliwi i spróbujmy postawić się na jego miejscu.

Psycholog szkolny
mgr Marlena Orlińska

Na podstawie: https://www.swps.pl/strefa-psyche/blog/relacje/21199-jak-radzic-sobie-z-trudnymi-emocjami-przewodnik-dla-mlodziezy

JAK DBAĆ O POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI U DZIECKA?

Czym jest poczucie własnej wartości?

Poczucie własnej wartości oznacza postawę wobec siebie, osobistych umiejętności i osiągnięć. Ma istotne znaczenie dla psychicznego dobrostanu. Ważnym składnikiem wysokiego poczucia własnej wartości jest udzielenie sobie prawa do bycia szczęśliwym. Bez tego człowiek wykazuje agresję, wchodzi w niewłaściwe relacje, boi się zmian oraz nie podejmuje życiowych wyzwań. Człowiek z wysokim poczuciem własnej wartości wie, że ma pełne prawo do miłości i szacunku. Zna swoje mocne strony, ale wie także, że nie jest idealny i może popełniać błędy. Wysokie poczucie własnej wartości sprawia, że człowiek jest pewien, że może być szczęśliwy. Podejmuje decyzje, które są zgodne z jego wartościami i przekonaniami.

Dlaczego poczucie własnej wartości jest ważne w życiu dziecka?

• Dziecko z niskim poczuciem wartości nie potrafi wyznaczać sobie celów. Doświadcza trudności w spełnianiu swoich marzeń i pragnień.
• Wysokie poczucie własnej wartości pomaga w osiąganiu sukcesów.
• Bez poczucia wartości trudno jest osiągnąć zadowolenie i szczęście z życia.

Jak rodzic może pomóc dziecku wzmocnić jego poczucie wartości?

1. Kochaj pomimo wad – okazuj bezwarunkową miłość swojemu dziecku.
2. Poświęcaj dziecku swój czas – bądź dla niego dostępny.
3. Doceń wysiłki – nie chwal tylko za wygraną, poświęć uwagę staraniom dziecka.
4. Nie porównuj dziecka z innymi osobami.
5. Wyrażaj konstruktywne komunikaty, czyli takie, które nie wywołają w dziecku nadmiernego poczucia winy – pokaż dziecku, że wierzysz w jego możliwości np. jeśli dostało jedynkę ze sprawdzianu – zapytaj go, w jaki sposób chce ją poprawić. Nie mów: „Nie wiem jak uda ci się poprawić jedynkę, skoro nie przykładasz się do nauki!” – taki komunikat może wpędzić dziecko w kompleksy. Konstruktywne komunikaty dają dziecku informację, że może poradzić sobie z problemem, jeśli tylko będzie tego chciało.
6. Pozwól podejmować dziecku decyzje – nie zdejmuj z niego odpowiedzialności.
7. Uszanuj wybory i decyzje dziecka.
8. Okaż dziecku zaufanie.
9. Nie wyznaczaj dziecku wymagań, które są ponad jego możliwości.
10. Pokaż dziecku, że Ty także nie jesteś idealny – akceptuj swoje wady i porażki, przyjmuj krytyczne informacje zwrotne. Przyznaj się do popełnianych błędów. Pamiętaj, że dziecko najwięcej uczy się poprzez obserwację innych osób, a szczególnie osób ważnych dla niego.

Marlena Orlińska – psycholog szkolny

Źródło:
McKay, M., Fanning, P. (2004). Poczucie własnej wartości. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.
Tuchowska, M. (2019). Jak wzmacniać poczucie wartości u dzieci.
https://portal.librus.pl/szkola/artykuly/jak-wzmacniac-poczucie-wartosci-u-dzieci
Kwaśny, A. (2013). Jak budować poczucie własnej wartości u dziecka? Scenariusz spotkania edukacyjnego. Warszawa: Fundacja Dzieci Niczyje.